مهارت های برنامه نویسی ...

تفاوت میان یک برنامه نویس ماهر و یک برنامه نویس معمولی در چیست؟

برنامه نویسی همانند علوم نظری مثل فیزیک و شیمی نیازی به طی درجات بالای علمی ندارد تا بشود فهمید دقیقا چه اتفاقی در حال افتادن است. حتی برنامه نویس های بزرگی وجود دارند که مدرک علوم کامپیوتری ندارند.

اگر برنامه نویسی را با امور دیگر مقایسه کنیم، قطعا برنامه نویسی مانند ژیمناستیک، نقاشی یا خوانندگی به استعداد نیاز ندارد. البته برنامه نویسی به احتیاط و زبردستی نیاز دارد، درست شبیه ریخته گری.

در کلاس های مشابه و عملی، برخی دانشجویان با کمترین تلاش اشیای زیادی ایجاد می کنند و بسیاری دیگر دست آخر به هیچ نتیجه ای نمی رسند و همان اشتباهاتی را می کنند که قبلا به آن ها گوشزد شده بود.

کسی در برنامه نویسی بهتر است که این 4 ویژگی زیر را در خود تقویت کند:

?- توجه به جزئیات در برنامه نویسی جزئیات مهم هستند. کامپیوترها به معنای واقعی کلمه نادان هستند و نمی توانید سه چهارم برنامه را بنویسید و بعد به آن بگویید: «خودت که می دانی منظورم چیست؟» و انتظار داشته باشید کامپایلر بقیه کارها را بکند. اگر زبان برنامه نویسی تاکید کند که باید قبل از استفاده از متغیرها آن ها را تعریف کنید، باید این کار را بکنید. اگر بگوید پرانتز را فلان جا بگذارید و آکولاد را بهمان جا، باید این کار را بکنید.

?- اطاعت کامپیوترها واقعا تابع فرمان های ما هستند. هر کاری بهشان بگویید انجام می دهند: نه بیشتر، نه کمتر. اگر شامپویی دستش بدهید و بگویید دستورالعمل را بخوان و موهایت را بشور، باید شامپوی بزرگی به آن بدهید. چون کامپیوتر مو را خیس می کند، شامپو می زند، می شوید... مو را خیس می کند، شامپو می زند و می شوید... و این کار را تا شما دستور توقف ندهید انجام می دهد. وقتی برنامه نویسی می کنید، واقعا بهتر است به اندازه کامپیوتر احمقانه بیندیشید. از سمت راست مغز خود بیشتر کار بکشید و همه چیز را تعریف کنید و هیچ گاه فرض نکنید اتفاقی می افتد، مگر آن که شما آن اتفاق را پیش بینی کرده باشید. در زبان های برنامه نویسی سطح بالا، هدف این است که فشار فکری و دغدغه ها تا حد امکان از روی برنامه نویس برداشته شود. یک زبان سطح بالا همچون c برخی از کارهای ساده را خودش انجام می دهد. به عنوان مثال، شما یک متغیر را از نوع عدد صحیح به یک متغیر از نوع ممیز شناور نسبت می دهید و خودش این عمل تبدیل را انجام خواهد داد. اما باید قوانین کامپایلر را بدانید و از دستورهای خودکار آن باخبر شوید.

?- حافظه خوب چیزهای زیادی هستند که هنگام برنامه نویسی باید به یاد داشته باشید: گرامر آن زبان، توابع از پیش نوشته شده و پارامترهایی که می گیرند، توابع و متغیرهایی که در برنامه خود نوشته اید و از آن ها استفاده کرده اید، تکنیک هایی که استفاده کرده اید و باگ هایی که از برنامه رفع کرده اید. هر چه بیشتر این اطلاعات را در ذهن خود نگاه دارید، برنامه نویس بهتری خواهید بود.

?- انتزاعی و چندسطحی اندیشیدن این مهارت مهم ترین قابلیت یک برنامه نویس خوب به حساب می آید. کامپیوترها تقریبا پیچیده ترین سیستم هایی هستند که به دست بشر ساخته شده اند و اگر هنگام برنامه نویسی تمام جنبه های کارکرد کامپیوتر را در ذهن داشته باشید، وظیفه ای سنگین بر دوش شما خواهد بود.

یکی از قوی ترین تکنیک هایی که برای مدیریت پیچیدگی یک سیستم نرم افزاری به کار می آید، مقایسه آن با یک جعبه سیاه است که کارهای مفیدی انجام می دهد، اما برخی جزئیات را در خود پنهان می کند. ما کارهای زیادی انجام می دهیم بدون آنکه به آن ها بیندیشیم. اگر به شما بگویند از فروشگاه شیر بخر، دیگر نمی گویند که برو و در را باز کن و بعد بیرون برو و بعد تاکسی بگیر و... حتی شما هم به این موضوع فکر نمی کنید که پای راست خود را چطور بلند کنید و پای چپ را کجا بگذارید.

این وظایف و زیر وظایف را خود مغز انجام می دهد. اندیشیدن انتزاعی و کلی نگری قابلیت بزرگی در برنامه نویسی است. ما نمی توانیم چیزهای زیادی را به خاطر بسپاریم. یک برنامه بزرگ می تواند ??? هزار یا حتی ?? میلیون خط کد داشته باشد.

اگر بخواهیم تمام این خطوط کد را برای درک برنامه بفهمیم، یادگیری آن ناممکن خواهد شد.

بهتر است در مورد عملکرد ساختار سلسله مراتبی برنامه فکر کنید و از این ساختار سلسله مراتبی استفاده کنید تا در مورد هر سطح و هر تابع برنامه نگران نباشید.
 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: